Παναθηναϊκός: κι αν στον «άσο» χρειάζεται (και) ελληνικό αίμα;

Βλέπεις συνολικά το ρόστερ του Παναθηναϊκού. Και προσπαθείς να το αναλύσεις. Ασφαλώς ένα από τα ζητούμενα σχετίζεται με τους Ελληνες που θα δώσουν το κάτι παραπάνω και αναμφίβολα τον τόνο στην ομάδα και δη στα αποδυτήρια. Μπακασέτας, Ιωαννίδης, Κυριακόπουλος, Βαγιαννίδης, Σιώπης. Όχι άσχημα. Υπάρχει κορμός. Επί του παρόντος, τουλάχιστον. Και στο έμψυχο δυναμικό συνεχώς προστίθενται νέα ονόματα, λιγότερο ή περισσότερο ηχηρά, σε μια προσπάθεια να επιστρέψει το Τριφύλλι σε υψηλές στροφές και να διεκδικήσει την κορυφή που του λείπει πολλά χρόνια.

Και στη θέση του τερματοφύλακα; Εδώ, το ραντάρ πέφτει σε Γάλλο (Aλμπάν Λαφόν) που επιθυμούν να φέρουν στο Κορωπί οι αρμόδιοι. Και αμέσως αναρωτιέσαι: Τι συμβαίνει , άραγε, με την παραγωγική διαδικασία στους γκολκίπερ; Πόσα χρόνια έχει να βασιστεί ο Παναθηναϊκός σε ελληνικά χέρια; Ναι, οι εποχές άλλαξαν, δεν βγαίνουν τόσο εύκολα Κωνσταντίνου και Οικονομόπουλος, ούτε καν Βουτσαράς. Και φυσικά, δεν υπάρχουν Σαργκάνης και Μήνου, Νικοπολίδης και Βλαχοδήμος, αν θέλει κάποιος να δει τις τελευταίες δεκαετίες ή άλλα παραδείγματα.

Ωστόσο, εδώ και λίγα χρόνια και με εξαίρεση την περίοδο του Διούδη, παρατηρείται σαφής στροφή στους αλλοδαπούς τερματοφύλακες. Ο ΠΑΟ είχε παλαιότερα τον Κοτσόλη και τον Καρνέζη, αργότερα πέρασαν το κατώφλι του ο Κότσαρης, ο Ξενόπουλος και ο Χριστογιώργος, τώρα στα ταλέντα συγκαταλέγονται οι Καρακασίδης και Σταμέλος. Θα βγούν; Θα κάνουν το παραπάνω βήμα; Για να ειπωθεί διαφορετικά, πρόκειται να τους εμπιστευθούν όσοι κινούν τα νήματα και να τους δείξουν τον δρόμο της ελπίδας και της προοπτικής; Θα μπορούσε να ειπωθεί πως είναι μια λύση να έρχονται «άσοι» όπως είναι ο Μπρινιόλι και ο Λοντίγκιν και το τελευταίο διάστημα ο Ντραγκόφσκι. Με την επισήμανση πως πλέον αυτό μοιάζει με «κανόνα». Ακόμη κι αν συζητείται η έλευση νέου «κίπερ» με τη μορφή του δανεισμού, ίσως να υπάρχει και κάτι ακόμη στον ορίζοντα. Αρκεί να το δουλέψεις, να επενδύσεις πάνω του, να το πιστέψεις ως πρότζεκτ και εν τέλει να βγεις κερδισμένος. Αρκεί να ξέρεις τον τρόπο. Όπως, πολύ απλά, έγινε με τον Τζολάκη στον Ρέντη…